آمار مطالب
آمار کاربران
کاربران آنلاین
آمار بازدید
رفتار پيامبر با مردم(341)
تمام برخوردهاى پيامبر با مردم، طبق فرمان خداوند بوده است، نه سليقهى شخصى و اين برخوردها در موارد گوناگون و با افراد مختلف، متفاوت بوده است. آياتى را كه در اين زمينه وجود دارد مىتوان به دو دسته تقسيم كرد:
دستهى اوّل: آياتى كه دربارهى رفتار و برخورد آرام با مردم سخن مىگويد.
دستهى دوم: آياتى كه در مورد برخوردهاى تند با منحرفان و نااهلان نازل شده است.
در اين جا از هر دو مورد، آياتى را به عنوان نمونه ذكر مىكنيم:
دستهى اول: آيات مربوط به برخوردهاى آرام و مثبت پيامبر با مردم.
1. صبر در برابر مجادله و ستيز كفار
«فاصبر انّ وعد اللّه حقّ»(342)
«و اخفض جناحك لمن اتبعك من المؤمنين»(343) بال و پر خود را براى مؤمنانى كه از تو پيروى مىكنند، بگستر.
2. دعا براى مردم
«و صلّ عليهم انّ صلاتك سكن لهم»(344) بر آنان درود فرست (و دعا كن) زيرا دعاى تو، مايهى آرامش آنان است.
3. دعوت مردم به حكمت
«ادع الى سبيل ربّك بالحكمة و الموعظه الحسنه»(345) با حكمت و اندرز نيكو، مردم را به سوى پروردگارت دعوت نما.
4. مشورت با مردم
«فاعف عنهم و استغفر لهم و شاورهم»(346) آنها را ببخش و براى آنها آمرزش بخواه و با آنان مشورت كن.
5. بدى را با نيكى پاسخ مىدهد
«اِدفع بالتى هى احسن»(347) بدى را با نيكى دفع كن.
6. دعوت به توحيد
«تَعالَوا الى كلمة سواء بيننا و بينكم»(348) بياييد به سوى كلام و سخنى كه ميان ما و شما يكسان است.
7. بيعت و طلب آمرزش براى مردم
«فبايعهن و استغفر لهن»(349) با آنها بيعت كن و براى آنها (از درگاه خداوند) طلب آمرزش نما.
«قل اذن خير لكم»(350) بگو گوش دادن او به نفع شما است.
8. به مردم سلام مىكند
«اذا جاءك الذّين يؤمنون باياتنا فقل سلام عليكم»(351) هرگاه كسانى كه به آيات ما ايمان دارند نزد تو آيند به آنها بگو سلام بر شما.
9. مهربان بودن با مردم
«لو كنت فظا غليظ القلب لانفضّوا من حولك»(352) اگر خشن و سنگدل بودى از اطراف تو پراكنده مىشدند.
«و ان جنحوا للسلم فاجنح لها»(353) اگر (دشمنان) به صلح تمايل داشتند (تو نيز) تمايل نشان بده.
10. بشارت به پاداش
«بشّر المؤمنين بان لهم من اللّه فضلاً كبيراً»(354) مؤمنان را بشارت ده كه براى آنها از سوى خداوند فضل و پاداش بزرگى است.
دستهى دوم: آيات مربوط به رفتار قاطعانه با نااهلانى كه قابل هدايت نيستند.
1. دورى از دشمنان
«فاعرض عنهم»(355) از آنها روى بگردان.
2. نرمش نداشتن با مخالفان
«فلا تطع المكذبين ودّوا لو تدهن فيدهنون»(356) از تكذيب كنندگان اطاعت مكن كه آنها دوست دارند نرمش نشان دهى تا نرمش نشان دهند. (نرمشى توأم با انحراف از مسير حقّ)
3. سختگيرى با دشمنان
«جاهد الكفّار و المنافقين و اغلظ عليهم»(357) با كافران و منافقان ستيز كن و بر آنان سختگيرى.
4. دورى از دشمنان
«هم العدو فاحذرهم»(358) آنان دشمنان تو هستند، از آنها برحذر باش.
«لئن لم ينته المنافقون و الذّين فى قلوبهم مرض و المرجفون فى المدينه لنغرينك لهم ثم لا يجاورونك فيها الا قليلاً»(359) اگر منافقين و آنها كه در دلهايشان بيمارى است و (همچنين) آنها كه اخبار دروغ و شايعات بى اساس در مدينه پخش مىكنند دست از كار خود برندارند تو را بر ضد آنها مىشورانيم و جز مدّت كوتاهى نمىتوانند در كنار تو در اين شهر بمانند.
5. بر منافقان نماز مگزار
«لا تصل على احد منهم مات ابدا و لا تقم على قبره»(360) بر مردهى هيچ يك از منافقان نماز مگزار (و براى دعا و استغفار) برابرش نايست.
6. دشمنان را به حال خودشان رهاكن
«ذرهم فى خوضهم يلعبون»(361) آنها را در گفتگوهاى لجاجت آميزشان به حال خود رها كن تا بازى كنند.
«لا تقم فيه»(362) در آن (مسجد ضرار) هرگز (براى نماز) نايست.
7. اعتنا نكردن به اذيت و آزار منافقان
«لا تطع الكافرين و المنافقين و دَع اذاهم»(363) از كافران و منافقان اطاعت مكن و به آزارهاى آنها اعتنا مكن.
دستهى اوّل: آياتى كه دربارهى رفتار و برخورد آرام با مردم سخن مىگويد.
دستهى دوم: آياتى كه در مورد برخوردهاى تند با منحرفان و نااهلان نازل شده است.
در اين جا از هر دو مورد، آياتى را به عنوان نمونه ذكر مىكنيم:
دستهى اول: آيات مربوط به برخوردهاى آرام و مثبت پيامبر با مردم.
1. صبر در برابر مجادله و ستيز كفار
«فاصبر انّ وعد اللّه حقّ»(342)
«و اخفض جناحك لمن اتبعك من المؤمنين»(343) بال و پر خود را براى مؤمنانى كه از تو پيروى مىكنند، بگستر.
2. دعا براى مردم
«و صلّ عليهم انّ صلاتك سكن لهم»(344) بر آنان درود فرست (و دعا كن) زيرا دعاى تو، مايهى آرامش آنان است.
3. دعوت مردم به حكمت
«ادع الى سبيل ربّك بالحكمة و الموعظه الحسنه»(345) با حكمت و اندرز نيكو، مردم را به سوى پروردگارت دعوت نما.
4. مشورت با مردم
«فاعف عنهم و استغفر لهم و شاورهم»(346) آنها را ببخش و براى آنها آمرزش بخواه و با آنان مشورت كن.
5. بدى را با نيكى پاسخ مىدهد
«اِدفع بالتى هى احسن»(347) بدى را با نيكى دفع كن.
6. دعوت به توحيد
«تَعالَوا الى كلمة سواء بيننا و بينكم»(348) بياييد به سوى كلام و سخنى كه ميان ما و شما يكسان است.
7. بيعت و طلب آمرزش براى مردم
«فبايعهن و استغفر لهن»(349) با آنها بيعت كن و براى آنها (از درگاه خداوند) طلب آمرزش نما.
«قل اذن خير لكم»(350) بگو گوش دادن او به نفع شما است.
8. به مردم سلام مىكند
«اذا جاءك الذّين يؤمنون باياتنا فقل سلام عليكم»(351) هرگاه كسانى كه به آيات ما ايمان دارند نزد تو آيند به آنها بگو سلام بر شما.
9. مهربان بودن با مردم
«لو كنت فظا غليظ القلب لانفضّوا من حولك»(352) اگر خشن و سنگدل بودى از اطراف تو پراكنده مىشدند.
«و ان جنحوا للسلم فاجنح لها»(353) اگر (دشمنان) به صلح تمايل داشتند (تو نيز) تمايل نشان بده.
10. بشارت به پاداش
«بشّر المؤمنين بان لهم من اللّه فضلاً كبيراً»(354) مؤمنان را بشارت ده كه براى آنها از سوى خداوند فضل و پاداش بزرگى است.
دستهى دوم: آيات مربوط به رفتار قاطعانه با نااهلانى كه قابل هدايت نيستند.
1. دورى از دشمنان
«فاعرض عنهم»(355) از آنها روى بگردان.
2. نرمش نداشتن با مخالفان
«فلا تطع المكذبين ودّوا لو تدهن فيدهنون»(356) از تكذيب كنندگان اطاعت مكن كه آنها دوست دارند نرمش نشان دهى تا نرمش نشان دهند. (نرمشى توأم با انحراف از مسير حقّ)
3. سختگيرى با دشمنان
«جاهد الكفّار و المنافقين و اغلظ عليهم»(357) با كافران و منافقان ستيز كن و بر آنان سختگيرى.
4. دورى از دشمنان
«هم العدو فاحذرهم»(358) آنان دشمنان تو هستند، از آنها برحذر باش.
«لئن لم ينته المنافقون و الذّين فى قلوبهم مرض و المرجفون فى المدينه لنغرينك لهم ثم لا يجاورونك فيها الا قليلاً»(359) اگر منافقين و آنها كه در دلهايشان بيمارى است و (همچنين) آنها كه اخبار دروغ و شايعات بى اساس در مدينه پخش مىكنند دست از كار خود برندارند تو را بر ضد آنها مىشورانيم و جز مدّت كوتاهى نمىتوانند در كنار تو در اين شهر بمانند.
5. بر منافقان نماز مگزار
«لا تصل على احد منهم مات ابدا و لا تقم على قبره»(360) بر مردهى هيچ يك از منافقان نماز مگزار (و براى دعا و استغفار) برابرش نايست.
6. دشمنان را به حال خودشان رهاكن
«ذرهم فى خوضهم يلعبون»(361) آنها را در گفتگوهاى لجاجت آميزشان به حال خود رها كن تا بازى كنند.
«لا تقم فيه»(362) در آن (مسجد ضرار) هرگز (براى نماز) نايست.
7. اعتنا نكردن به اذيت و آزار منافقان
«لا تطع الكافرين و المنافقين و دَع اذاهم»(363) از كافران و منافقان اطاعت مكن و به آزارهاى آنها اعتنا مكن.
عضویت سریع
