آسیب‌های جوانى

بی‌توجهی به نعمت جوانی و غفلت از این دوران سرنوشت‌ساز، پیامدهای بسیار نامطلوبی بر انسان وارد می‌کند. برخی از این پی‌آمدها عبارتند از:

1. ناآگاهی از نعمت جوانى، تا هنگامی که این نعمت را از دست بدهد و آن هنگام که انسان خود را در انجام دادن کارها ناتوان دید، به یاد جوانی می‌افتد.

2. فنا کردن نیروی جوانی و نوجوانی در راه‌های نادرست، درحالی‌که می‌تواند از این فرصت به‌صورت شایسته استفاده کند.

3. امروز و فردا کردن و تأخیر انداختن در انجام دادن کارها، به‌صورتی‌که غفلت او را فراگیرد و توانش را از دست بدهد.

4. مغرور شدن به نیروی جوانی و غفلت از گذرا بودن این دوره.
دریاب جوانی را!

«ای پسر! تا می‌توانی در خرد پیر باش؛ نمی‌گویم جوانی نکن، اما در جوانی خویشتن‌دار باش و از جوانان دل‌مرده و بی‌نشاط نباش که جوانِ چالاک و بانشاط پسندیده است. نیز از جوانان نادان مباش؛ زیرا از نشاط و چالاکی رنج و بلا حاصل نمی‌شود، ولی از نادانی به رنج و بلا گرفتار می‌شوى. در جوانى بهره خود را از روزگار به اندازه توان خویش بردار که چون پیر شدى، دیگر نمی‌توانی از جوانى بهره‌مند شوى. هرچند جوان هستى، خدا را فراموش مکن و از مرگ ایمن مباش که مرگ، نه مخصوص پیران است و نه جوانان».[5]